Uit de kast komen begint altijd als een innerlijk proces. Iemand komt er achter dat hij misschien niet hetero is en voor sommige mensen is het lastig om dit te accepteren. Diana Arkeveld is geaardheidscoach en helpt volwassen vrouwen die twijfelen over hun seksuele oriëntatie. Volgens haar zijn er verschillende redenen dat deze vrouwen zo lang in de kast hebben gezeten. Waarom is het lastig om jezelf te accepteren als niet-hetero? En hoe heeft dit effect op de toekomst van de kast?
Diana Arkeveld helpt met haar bedrijf Vrouw Uit de Kast vrouwen die er op latere leeftijd achter komen dat ze op vrouwen vallen. Veel van haar cliënten zitten al jaren in een heteroseksuele relatie, soms zelfs met kinderen.
Diana is begonnen als geaardheidscoach omdat er geen hulp te vinden was toen ze er zelf achter kwam dat ze op vrouwen viel. Rond haar 20e merkte Diana dat ze vrouwen interessant vond, maar ze heeft lang geloofd dat ze geen liefdesrelatie kon hebben met een vrouw. Uiteindelijk trouwde ze met een man en kreeg ze kinderen. “Ik raakte boos en gefrustreerd. Mijn man kon niets goed doen en ik snapte maar niet waarom”, schrijft ze in haar blog. Jarenlang zat Diana ongelukkig in een heteroseksuele relatie totdat ze begon te accepteren dat ze lesbisch is. Tegenwoordig helpt ze vrouwen die tegen hetzelfde probleem aanlopen.
Wat doet een geaardheidscoach?
“Ik ga met de cliënten opzoek naar de reden waarom zij twijfelen aan hun seksuele oriëntatie”, vertelt Arkeveld. “De reden is vaak dat deze vrouwen niet meer in contact staan met hun gevoel. Ik leer ze door middel van gesprekken hoe ze hun gevoel kunnen volgen. In plaats van zichzelf willen veranderen naar de verwachtingen van een ander.” Arkeveld ziet dat veel cliënten zich vastklampen aan het idee dat ze een man en kinderen moeten hebben. “Ik hoor van veel vrouwen in een heterorelatie ‘Het is een lief persoon, maar gewoon van het verkeerde geslacht. Waarom zou ik mijn goede relatie dan opgeven?’” De vrouwen vinden het eng om buiten de heteronorm te leven omdat ze dan opvallen. Volgens Diana zijn veel van de vrouwen bang om veroordeeld te worden en deze angst komt vaak vanuit hun jeugd.
Geïnternaliseerde homofobie
Er zijn drie typen vrouwen die om hulp vragen. “De eerste is vroeger gepest en heeft zichzelf aangeleerd om zich op een bepaalde manier te gedragen om erbij te horen. De tweede is opgegroeid in streng religieuze kringen en heeft altijd gehoord wat goed en fout is. De derde groep is opgegroeid in een gezin waarin heel veel geoordeeld werd”, vertelt Arkeveld. Al deze types vinden het moeilijk om hun seksuele oriëntatie te accepteren omdat ze bang zijn om veroordeeld te worden door hun heteronormatieve omgeving. Daarom hebben ze lang geprobeerd om het lesbische deel van zichzelf te verbergen. Dit noem je ook wel geïnternaliseerde homofobie. Oftewel, een vorm van zelfhaat hebben door je seksuele oriëntatie. “Deze mensen hebben simpelweg nooit geleerd dat het anders kan dan hetero en daarom vinden ze het lastig om hun identiteit te ontwikkelen en zichzelf te accepteren”, licht Arkeveld toe.
Geïnternaliseerde homofobie kan verschillende oorzaken hebben. De voornaamste reden is het hebben van een negatief beeld over niet-heteropersonen en daarom niet geassocieerd willen worden met deze groep mensen. Dit beeld kan geschetst zijn door de media, maar vaak wordt dit beeld al gecreëerd in je jeugd.
Diana Arkeveld (rechts) en haar vriendin. Foto: Diana Arkeveld, Vrouw Uit de Kast
Negatieve associaties in je jeugd
Volgens Diana is het belangrijk om het normaalbeeld van kinderen te verbreden. “Ouders gebruiken vaak de woorden ‘raar’ of ‘gek’ bij dingen die afwijken van de norm. Dit heeft invloed op de manier hoe een kind naar de samenleving gaat kijken”, zegt de geaardheidscoach. Door het gebruik van deze woorden krijgen kinderen negatieve associaties bij mensen die niet hetero zijn. Volgens Diana moet er op de basisschool al een stap gemaakt worden om het normaalbeeld van kinderen te verbreden. “Scholen kunnen ook een keer een boek voorlezen over twee prinsen of twee prinsessen. Dan gaan kinderen dit later niet meer raar vinden.” Diana vertelt dat het normaalbeeld van kinderen al gevormd is voordat ze naar de middelbare school gaan.
De middelbare school is voor veel lhbti+’ers niet de leukste tijd van hun leven. Er is steeds meer acceptatie richting niet-heteropersonen, maar nog niet elke school is even ver. “Scholen in grote steden en gymnasiumklassen kijken vaak positiever aan tegen homoseksualiteit”, licht Daan van Engelen toe, werkzaam bij Kenniscentrum Rutgers op de afdeling Seksuele Vorming. “Opvallend is dat meiden vaker positief reageren op niet-heteropersonen dan jongens.”
Ondanks de goede geluiden valt er ook nog veel te winnen. “De grootste oorzaak voor negatieve associaties met homoseksualiteit op middelbare scholen is de cultuur die er heerst”, vertelt van Engelen. “In de maatschappij is duidelijk bepaald wat mannelijk en vrouwelijk is en pubers willen graag binnen dit ideaalbeeld passen. Iedereen die niet goed in deze hokjes past is anders en daarmee vreemd.” Dit leidt ertoe dat veel lhbti+'ers, waaronder dus ook niet-hetero's, te maken krijgen met pesterijen in hun pubertijd, meer dan heteropersonen. Dit blijkt uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (december 2021).
De toekomst van de kast
Diana denkt dat ‘uit de kast komen’ nog lang nodig blijft. “Het normaalbeeld moet eerst verbreed worden voordat er stappen gemaakt kunnen worden.” Daan ziet de kast als een verbindingsfactor. “De kast geeft groepen mensen veel kracht en erkenning. Het is iets wat ze gemeen hebben terwijl ze anders zijn dan de norm”, licht hij toe. Daarom denkt hij dat ‘uit de kast komen’ nog lang normaal zal blijven.
Comments